پاسداشت میراث‌دار روشنایی - چهلم پروفسور هرمز شمس

پنجشنبه صبح، سوم مهرماه، آرامستان بهشت سکینه، قطعه هشت ردیف بیست و هشت شماره هفده

در اوقاتی آکنده از شور و احترام، مراسم چهلمین روز درگذشت هرمز شمس، استاد برجسته و میراث‌دار چشم‌پزشکی نوین ایران، با ابتکار عمل خانه استاد بیمارستان فارابی، بنیاد پروفسور محمد قلی شمس و مرکز تحقیقات دماری برگزار شد. این مراسم با عنوان «وداع با پروفسور» و در مجاورت قبور پروفسور محمدقلی شمس (پدر) و دیگر بستگان به خاک سپرده، برگزار گردید.

آرامستان بهشت سکینه کرج، میزبان آیینی معنوی، فرهنگی و هنری بود که در آن آمرزش، بزرگداشت، چشم‌پزشکی و علقه در هم آمیخته بود. پنج تن از استادان بیمارستان فارابی و مرکز تحقیقات به همراه جمعی صمیمی از شاگردان و همکاران بیمارستان و دوستداران استاد گرد هم آمده بودند. همراهی دو تن از همسران اساتید، گویای ارادت عمیق ایشان به روح بلند پروفسور فقید بود. بازماندگان پروفسور، جملگی برای رسیدگی به موقوفات خاندان در مسافرت به سر می بردند اما بانو پریوش جهانبانی، دختر خاله پروفسور فقید به نمایندگی، شرف حضور داشتند.

استاد علیرضا لاشیئی با یادآوری همکاری با استاد از سال های دور 1360 گفتند: «در تمام این سال‌ها جز نیکی، انسانیت و فروتنی از ایشان ندیدم. همت ایشان در مراقبت از بیماران بی‌نظیر بود. وجود استاد و پدر بزرگوارشان، پروفسور محمدقلی شمس، برای ما نعمتی بود. رفتار و زندگی درویش مسلک ایشان، الگوی ماندگاری برای نسل‌های آتی خواهد بود. روانشان شاد!» استاد محمد ناصر هاشمیان نیز با اشاره به چهار دهه مصاحبت با استاد و تمرکز بر منش ایشان گفتند: «آرامش او در زمان جراحی آب مرواریدشان که افتخار کم نظیری برایم بود، برخاسته از ذات پاک و منش بی‌ریایشان بود. او مردی مهربان و سرشار از محبت بود.» 

در بخشی از مراسم نیز، یادبودی پرشور قرائت شد: «پروفسور هرمز و من! دوران رزیدنتی خود را در سال‌های 1378 تا 1382 به یاد می‌آورم… استاد، طب را در دو مکتب فرانسوی و آمریکایی آموخته بودند و این در گفتار و آموزششان مشهود بود. با چه مهارت و سرعتی و با استفاده از تری‌میرور شبکیه را سیصد و شصت درجه‌ای معاینه می‌کردند. مراقبت همه بیماران را می‌پذیرفتند؛ در کار دشوار مداوای کودکان مبتلا به سرطان چشم – رتینوبلاستوما بودند و هم بیماری‌های خودایمنی چشم (خصوصا بیماری بهجت – بیماری جاده ابریشم). اصالت در راه رفتن استاد مشهود بود. فروتنی‌شان، عجیب! وقتی سال‌ها بعد، پریکاردیت – عفونت دور قلب سلی گرفتند، مستند شد که پزشک محرومانند و از ایشان، بیماری فقراء را گرفته‌اند. طبیبانگی‌شان، دیدنی بود. فخر چشم‌پزشکان بودند در منش، نیک‌نفسی و متانت. هرمز، فرزند و امانت‌دار شایسته‌ای از سلاله شمس از یحیی شمس مُلک‌آرا – لسان الحکماء و محمدقلی شمس – پدر چشم پزشکی نوین ایران و موسس بیمارستان فارابی بود. ما این میراث گران‌سنگ را بر تاق همت خود نهادیم و «بنیاد شمس» را برای باقیات صالحات و امتداد و انتشار ارزش‌ها و منش ایشان برپا نمودیم. ساغر به طاق همت منصور می‌کشیم ------ بر دوش ما سری است زگردن جدا بلند؛ روحتان شاد استاد؛ شاگردتان، سید فرزاد محمدی»

آقای دکتر اسفندیاری، کتابدار کهنه‌کار، بیمارستان فارابی نیز در تریبون از حضور آرامش بخش پروفسور فقید به هنگام ورود و قدم زدن در بیمارستان فارابی گفت و بر فقدان ایشان افسوس خورد.

در فضایی معنوی و شاعرانه‌، جلوه‌هایی از هنر ایرانی زینت‌بخش بزرگداشت بود؛ استاد محمدناصر هاشمیان بر کناره مزار پروفسور، خوشنویسی کردند؛ سرکار خانم مریم‌السادات شمس، با رنگ روغن، صورتی از استاد را بر بوم به نقش می‌کشید؛ سرکار خانم سیده بهناز امامی، با نواختن دف؛ و آواز سنتی گل‌پونه‌های وحشی دشت امید، توسط جناب آقای حسین مافی (از همکاران بیمارستان فارابی)، شور و شعورهایی فراموش نشدنی آفریدند. افسوس، دعای آمرزش و احترام استاد در دل و قلب حاضران تپید.

تلاوت کلام الله، خواندن آیات قرآن توسط زائران، ذکر صلوات، صلای رندان مست استاد فقید شجریان، دمیدن رایحه گلاب، شمع‌هایی سپید که شعله‌هایشان تاب نسیم پاییزی را نداشت و گلزاری که خاندان شمس را از هرمز تا پروین تاج، از نیره آفاق (مادر) تا محمدقلی (پدر) در برگرفته بود، احوالی روح‌افزا و چشم‌اندازی فاخر آفریده بود.

بانو پریوش جهانبانی، از طرف خانواده و بستگان، صمیمانه‌ترین سپاس و قدردانی خود را از اساتید، پزشکان و دوستانی که  با حضور و همدلی خود، یاد و خاطره استاد عزیز را گرامی داشتند، ابراز نمودند. ایشان از درگاه خداوند متعال، آرامش ابدی و رحمت واسعه را برای روح بزرگ هرمز مسئلت نمود و ابراز امیدواری کرد که یاد و آثار ایشان همواره الهام‌بخش همه ما باشد.

حاضران بر مزار استاد و دیگر درگذشتگان خاندان، ادای احترام کردند و فاتحه خواندند و آداب نمادین پژمردن و افشاندن گل را برگزار نمودند. با توزیع نذری در میان حاضران و دیگر زائرین بهشت سکینه، مراسم با تحیت پایان یافت.

یاد استاد، زنده باد و روحشان در جوار رحمت الهی

ثبت یادبود، نیایش  آمرزش و درود

http://yadcode.ir/qr/?a=9,99809